در این مقاله قصد داریم تا در مورد بحث های میان طرفداران کنسول یا پی سی بنویسیم. از همان ابتدای ساخت چند پلتفرم، این طرفداری جاهلانه شروع شد و بازیکنان را از یکدیگر جدا کرد. با گیمر همراه باشید.
در زمان آتاری های نینتندو یعنی چند ده سال پیش هیچ رقابتی برای خرید یا فروش نبود چراکه پلتفرم های مطرحی در این زمان حضور نداشتند. رفته رفته با گذشت زمان کمپانی سگا (Sega) شروع به ساخت اولین کنسول خود کرد که همین باعث شد مردم در هنگام خرید احساس دوگانگی کنند. نینتندو یا به اصطلاح مردم میکرو رقیب سگا با داشتن بازی های زیاد نسبت به حریفش برتری داشت و سگا هم با داشتن وضوح گرافیکی خوب به خودش میبالید.
چندی نگذشت که بازار کنسول شلوغ تر شد. سونی با پلی استیشن ۱ (PlayStation 1) و مایکروسافت (Microsoft) با ایکس باکس (Xbox) خودش، وارد میدان شدند. بازیکنان با دیدن بازی های پیشرفته دیگر نینتندو را ول کردند، اما خاطره سگا و نینتندو هنوز در دل هایشان مانده بود. اما ژاپنی ها بدلیل تعصب به کشور خود دست از نینتندو برنمی داشتند چون نینتندو ساخت این کشور است. بازی های سه بعدی، دیسک به جای کاست های مداری، تغییر گرافیک پیکسلی و… از دلایلی بود که مردم به سمت پلی استیشن و ایکس باکس مهاجرت کردند.
چند سال گذشت سونی در میان ردموندی ها (مایکروسافت) پیشتاز صحنه شد و با معرفی پلی استیشن ۲ در میان بازیکنان بیشتر دیده میشد. بازی های انحصاری از جمله God of War، گرافیک فنی قابل قبول در آن زمان و… از دلایل مهتری کنسول سونی بود. اما زمانی رسید که مایکروسافت خود را برای نسل هفتم کنسول آماده کرد. وقتی که سونی پلی استیشن ۳ (PlayStation 3) را معرفی کرد، مایکروسافت هم با قدرت ایکس باکس ۳۶۰ (Xbox 360) خود را به رخ کشید. هردو کمپانی واقعا خوب به پیش رفته بودند و نمیشد حتی در هنگام خرید تصمیم به انتخاب یکی از آن ها گرفت. حتی عده ای از گیمرها نیز هردو آن را تهیه کرده بودند! پلی استیشن ۳ بازهم بدلیل داشتن بازی های انحصاری “کمی” از رقیب خود موفق تر بود. اما این موفقیت فقط به پلی استیشن ۳ ختم نمی شود چراکه سونی با ساخت پلی استیشن ویتا (PlayStation Vita) سهم بیشتری از بازار را ازآن خود کرده بود.
حدودا ۶ سال بعد نسل هشت نوبت پای گذاشتنش به دنیای بازی فرا رسید، سونی و مایکروسافت در رویداد E3 حاضر بودند تا دسته گل های خود را معرفی و نشان دهند. مایکروسافت از ایکس باکس وان (Xbox One) و سونی از پلی استیشن ۴ (PlayStation 4) رونمایی کرد. بازهم گرافیک بالا، بازهم سخت افزار بالای گنجانده شده در فضای کوچک کنسول و کلی چیز که همه را در سال ۲۰۱۳ مبهوت خود کرده بودند. تا الان این نسل پای به پای هم به جلو حرکت می کنند و هیچ کاستی “مطرح” وجو ندارد که کنسول های این دو کمپانی را از هم جدا کنیم.
بعد از این تاریخچه می خواهیم کمی از عوامل غیرموجه و متعصب را به شما بگوییم که باعث دعواهای بسیاری در صنعت بازی، در میان طرفداران نسل ها شده است. به پایین توجه کنید.
باور کنید وجود بازی انحصاری (پلی استیشن) و یا استریم بازی به کامپیوتر (ایکس باکس) هیچ لطمه ای به فروش به دو سازنده کنسول نمیزند. تنها ارقام کمی در تفاضل فروش متفاوت خواهد بود. عده ای از بازیکنان به کنسول مورد علاقه خود چنان تعصب نشان می دهند که گویا یک کشور را بروی میز تلویزیون خود دارند!
در بسیاری از موارد دیده شده است که هردو کنسول مزیتی هایی را نسب به هم داشته اند که در دیگری وجود ندارد و این یعنی برابری. شما نمی توانید امکانی “خاص” را مثال بزنید که در هردو کنسول پلی استیشن و ایکس باکس وجود داشته باشد، مثلا: سونی در پلی استیشن خود دسته هایش را با متصل شدن به کنسول شارژ می کند و مایکروسافت در ایکس باکس با باطری های قابل شارژ مجدد، این عمل را انجام میدهد؛ ادامه بازی توسط اتصال “با سیم” برای پلی استیشن مزیت است و ادامه با باطری دیگر و “بدون سیم” هم برای ایکس باکس مزیت محسوب می شود. اگر هردو طرف از هم کپی می کردند و هردو گزینه های عالی و تکراری داشتند واقعا انتخاب از میان دو کنسول سخت میشد.
اگر به پلتفرم هایی مثل نینتندو و پی سی (کامپیوتر) دقت کنید همیشه مظلوم صحنه بودند، اما این سوال پیش می آید: آیا این مظلومیت باعث شکست آن ها شده است؟ مطمئنا جواب این سوال منفی خواهد بود. ما هر روز شاهد ساخته شدن سخت افزار قدرتمند و متفاوت برای پی سی هستیم؛ کارت های گرافیک، مادربورد، رم های چند ده گیگابایتی، پردازنده های فوق سریع و… قدم ثابت پی سی را نشان می دهند.
نینتندو نیز با داشتن بازار ژاپن همیشه موفق بوده است. اما اگر با تعصب جاهلانه نگاه کنیم، شاید کنسول سونی را در ژاپن برتر بدانیم. همین نینتندو با ساخت کنسول کاملا متفاوت نینتندو سوییچ (Nintendo Switch) به همه ثابت کرد که می تواند در میان فضای گرم پلی استیشن و ایکس باکس حضور داشته باشد.
باید بگوییم که حتی اگر از لحاظ قدرت سخت افزاری هم نگاه کنیم تعصب میان دو کنسول پلی استیشن و ایکس باکس باطل است چراکه پی سی از همه پلتفرم ها قدرتمندتر است. اما چه کسی پی سی را ساخته؟ پردازنده یا کارت گرافیک کدام کمپانی بهتر از دیگری است؟ اگر به این سوال پاسخ داشته باشید متوجه برابری حقوق سازندگان می شوید.
سخن پایان اینکه گیمر واقعی کسی است که عاشق همه کنسول ها و پلتفرم ها باشد، آرزو کند همه را یکجا در اتاق خود داشته باشد. گاهی به یکی و گاهی به دیگری بپردازد. گیمر واقعی امکانات هر کنسول را دوست دارد و می خواهد آن را تجربه کند. به قول امروزی ها فاز باید داشت، یعنی مثلا: یک بازی را در پلی استیشن و دیگری را در ایکس باکس دوست داشته باشیم. یک بازیکن واقعی در هنگام خرید به این فکر می کند که بازی مورد نظر با کدام پلتفرم متناسب است، منظرومان بازی هایی است که برای همه پلتفرم ها منتشر می شوند.
به جای طرفداری غیرمنطقی، از همه پلتفرم ها اطلاعات بدست آورید و بدانید که که چه چیزی دو یا سه پلتفرم را از هم متمایز می کند.
نظر شما چیست؟ آیا بازهم می خواهید طرفدار متعصب یک پلتفرم بمانید؟
اون عکس متحرکه خخخخ مردم از خنده تو ایران همبن مشکل هست