اولین Mafia در سال ۲۰۰۲ ساخته شد و با وجود بازی محبوبی مثل GTA 3، توانست به موفقیت برسد. Mafia 2 در سال ۲۰۱۰ عرضه شد ولی به آن محبوبیت نرسید. Mafia 3 هم در بهترین حالت در سطح سری دوم این مجموعه است. با گیمر همراه باشید.
در سال ۲۰۰۲ بازی GTA 3 عرضه شد و موفقیت خوبی کسب کرد. بازی‌های دیگر که بعد از GTA 3 عرضه شدند سعی کردند که از آن کپی کنند ولی Mafia با داشتن داستان فوق‌العاده و گیم‌پلی جذاب توانست یک بازی خاص عرضه کند. بازی Mafia 2 که در سال ۲۰۱۰ عرضه شد به موفقیت سری اول نرسید ولی در کل بازی خوبی بود. با آمدن Mafia 3، چون تجربه بازی‌سازان بیشتر شده، تجهیزات و امکانات بیشتر شده و بازی ریشه قوی دارد، انتظار داشتیم که بازی بهتری نسبت به سری دوم ببینیم ولی در بهترین حالت این بازی هم سطح سری دوم است و هیچگاه به موفقیت سری اول نخواهد رسید. بازی در هر زمینه‌ای ایراد دارد: باگ‌های گرافیکی بازی، اشتباهات هوش مصنوعی، تکراری شدن روند بازی، کلیشه‌ای بودن موضوع انتقام گیری، غیرمنطقی بودن برخی حوادث!…. در این زمانه بازی که این ایرادها را داشته باشد، امیدی به موفقیت چشمگیر نخواهد داشت. شاید علت این موضوع، تازه کار بودن شرکت Hangar 13 باشد و شاید اگر بازی را کمی دیرتر عرضه می‌کردند می‌توانستند بخشی از این ایرادها را رفع کنند. علت نقص‌ها هرچه که باشد اکنون دیگر مهم نیست. مهم این است که بازی می‌توانست خیلی بهتر از این باشد ولی نیست!
گرفتن اطلاعات، کاری که زیاد تکرار می‌شود!
با اینکه کلیت داستان کلیشه‌ای است و هدف شخصیت گرفتن انتقام است ولی اگر از این موضوع بگذریم، خود داستان و نحوه روایت آن بسیار جذاب بود. داستان بازی به جلو و عقب می‌رود و تقریبا بعد از هر اتفاق مهم، روایت آن را توسط یک پلیس در آینده و یا توسط کشیش مشاهده می‌کنیم. در ابتدای بازی هم چند بار بازی را در دو بازه زمانی مختلف بازی می‌کنیم ولی بعد از آن روند داستان تا آخر به صورت عادی پیش می‌رود. نحوه معرفی افراد به زیبایی صورت می‌گیرد و شخصیت هر یک از افراد موثر در بازی به خوبی طراحی شده است و بازیکن با شخصیت‌ها ارتباط برقرار می‌کند. شخصیت اصلی Mafia 2 هم در این بازی حضور دارد و به عنوان زیردست برای ما کار می‌کند. یکی از مواردی که در داستان به خوبی نشان داده شده این است که انتقام لذتی ندارد! بعد از کشتن کسی که خانواده‌مان را از ما گرفته است، حس چندان متفاوتی به بازیکن دست نمی‌دهد. سال مارکانو، رییس مافیا، آخرین فرد در لیست کشتار بود، مثل بقیه.
ماشین نوستالژیک بازی Driver 2 در PS1
بازی در سال ۱۹۶۸ اتفاق می‌افتد و شخصیت سیاه پوست بازی به تازگی از جنگ ویتنام بازگشته است. وی می‌خواهد با دوری از دردسر و مافیاهای شهر، به کالیفرنیا برود و زندگی سالمی داشته باشد. فضای جامعه هنوز به صورت نژادپرستانه است، برای همین اولین سفیدپوستی که با او به خوبی برخورد می‌کند قانعش می‌کند که در یک دزدی خیلی بزرگ شرکت کند! غافل از این که همین شخص به همراه پدرش، سال مارکانو، کل خانواده او را خواهند کشت. نشان دادن حجم زیادی از نژادپرستی در بازی برایم جالب بود. اگر جرمی در مناطق سیاه‌پوست نشین بازی اتفاق می‌افتاد، پلیس‌ها در گفت‌وگوی رادیو خود می‌گفتند که یک نفر با ماشین یک نفر دیکر را زیر گرفته است، اگر دلتان خواست و امکانش بود و مشکلی ندارد یک نگاهی بیندازید، ولی وقتی همین اتفاق در مناطق سفید پوست اتفاق می‌افتاد می‌گفتند که سریعا به منطقه بروید و اوضاع را بررسی کنید. به همین نسبت تعداد پلیس‌های ارسالی و سماجتشان برای یافتن شما در محله‌های مختلف متفاوت بود. پلیس سیاه هم در بین پلیس‌ها مشاهده نمی‌شود، کاکا سیاه را چه به پلیس شدن! مردم هم به راحتی از کلمه “Nigga” یعنی کاکا سیاه استفاده می‌کردند، در صورتی که گفتن همین کلمه در آمریکای امروزی توسط یک غیر سیاه بسیار بد و ناپسند است. حتی پلیس‌ها هم از اصطلاح “Negro Male” استفاده می‌کردند تقریبا به همان معنی است. از این مسئله که بگذریم می‌توان به آهنگ‌های زیبای رادیو ماشین‌ها اشاره کرد که از نقاط جالب مخصوص آن زمان است. هرچقدر که آهنگ‌های قدیمی خوب باشند، ماشین‌های قدیمی، قدیمی هستند! ما که به ماشین‌های به روز GTA عادت کرده‌ایم کمی تو ذوقمان می‌خورد، ولی اگر ماشین خوبی پیدا کنید و پیج بزرگی در مسیرتان باشد، دریفت‌های بزرگ و دلنشینی نسیبتا خواهد شد، البته اگر اهل دل باشید.
دریفت!
نحوه پیشرفت بازی به اینگونه است که شما از پایین‌ترین درجات مافیای مارکانو شروع می‌کنید و می‌کشید و آن کار خلاف و آن منبع درآمد را از دست آن‌ها خارج می‌کنید و به یکی از سه رییس مافیا که با شما همراه شده‌اند و به دلایل شخصی با مارکانو مشکل دارند می‌دهید. باید در بین تقسیم غنایم جنگی منصف باشید، و الا به مشکل برمی‌خورید. هر یک از این زیردستان یک نوع کار صورت مجانی و یک کار به صورت خاص و محدود انجام می‌دهند. کارهای مجانی، فرستادن ون پر از اسلحه برای خرید، فرستادن ماشین برای جمع کردن پول داخل جیبتان و فرستادن ماشین سفارشی برای مصرف خودتان است. کارهای خاص هم فرستادن سه نفر به عنوان بزن بهادر، قطع کردن تلفن برای چند دقیقه و رشوه دادن به پلیس برای نادیده گرفتن خلاف‌های شما برای مدت محدود است. به تجارت دشمن ضربه می‌زنید، قاچاق مواد مخدر یا اسلحه دشمن را به دست می‌گیرید و آن را به یکی از سه رییس مافیا که با شما همراه شده‌اند و به دلایل شخصی با مارکانو مشکل دارند می‌دهید. این جمله را دو بار تکرار کردم تا نشان دهم روند بازی تکراری است! این کار بارها و بارها تکرار می‌شود و خسته کننده می‌شود، زیردستان شما هم در ابتدا خوب و جذاب برخورد می‌کنند ولی بعدا فقط لم می‌دهند و سر تصاحب منطقه جدید با شما بحث می‌کنند.
حالت گرفتن گانگستری اسلحه، چیزی که در COD و Battlefield و… دیده نمی‌شود
اگر می‌خواهید بازی از یکنواختی دربیاید حتما دست از احتیاط بردارید. می‌توانید در یک گوشه کمین کنید و دشمنان را یکی یکی با چاقو بکشید ولی اینگونه بازی تکراری می‌شود و این خوب نیست. حتما پر سر و صدا عمل کنید تا از گان‌پلی بی‌نظیر بازی لذت ببرید. در بازی‌های دیگر امروزی، اسلحه را خیلی رسمی نگه می‌دارند و گان‌پلی رسمی پیش می‌رود ولی Mafia 3 اینگونه نیست. برای مثال اگر با کلت دقیق نشانه گیری کنید دستش را صاف می‌گیرد ولی با یک دست تفنگ را نگه می‌دارد نه دو دست. اگر دقیق نشانه گیری نکنید، یعنی راست کلیک را (در PC) نزنید که کاملا گانگستری می‌شود، کلت را پایین و نزدیک به بدن می‌گیرد و شلیک می‌کند. گانگسترها اسلحه را این گونه می‌گیرند تا یک موقع دشمن اسلحه را از دست آن‌ها نگیرد. استفاده از مسلسل با همین حالت هم حس و حال مافیایی عالی دارد. ناگهان از سنگر بیرون می‌زنید و همه را به رگبار می‌بندید. یکی از موارد دیگر که خیلی وقت است در بازی‌های دیگر ندیده‌ایم، شلیک از پشت سنگر بدون بیرون آمدن است. مسلسل را از سنگر بیرون می‌آورید و اطراف خود را به گلوله باران می‌کنید. دشمن افرادی دارد که به نیروی کمکی زنگ می‌زنند که کشتن آن‌ها کمی سخت‌تر است. بگذارید زنگ بزنند! اگر می‌خواهید بازی از یکنواختی درآید هزینه‌اش همین است.
شخصیت اصلی نسخه قبلی و شخصیت اصلی این نسخه در یک قاب
حال رسیدیم به بخش باگ بازی که گیم‌پلی داشت! در هر زمینه از بازی باگ مشاهده می‌شد. اگر در خیابان به ماشین‌ها نگاه کنید صحنه‌های خیلی عجیبی خواهید دید. ماشینی داخل ماشین دیگر می‌رود و ناگهان هر دو منفجر می‌شوند، ماشین‌ها در خیابان دیوانه‌وار به چپ و راست می‌روند، اکثر مواقع صدای تصادف ماشین‌ها به گوش می‌رسد. اگر چند نفر را بکشید و روی هم بیندازید حتما یکی روی هوا خواهد ماند. در بازی سه زیر دست دارید که هریک رییس یک گروه مافیایی هستند که مسائل مربوط به آن‌ها هم باگ دارد. به آن‌ها زنگ می‌زنید تا بیایند و اداره یک منطقه را در اختیار بگیرند، در راه ماشینشان با هم تصادف می‌کند. به یک زیردست لطفی می‌کنید و در عوض یاد می‌گیرید چگونه بدون شکستن شیشه ماشین، آن را بدزدید، منطقه را از دست او خارج می‌کنید و به دست کس دیگری می‌دهید، این قابلیت باز کردن ماشین را از یاد می‌برید!
در آخر باید بگویم که Mafia 3 بازی خوبی است اگر شما بخواهید. یعنی اگر از باگ‌ها چشم پوشی کنید و گانگستری بازی را پیش ببرید و بازی را کمی برای خودتان سخت کنید تا بازی از یکنواختی درآید، بازی خوبی است. برای من قطعا نحوه گرفتن اسلحه و شلیک از پشت سنگر و به طور کلی گان‌پلی گانگستری بازی چیزی است که تا مدت‌ها از یاد نخواهم برد و در دیگر بازی‌ها به دنبال آن خواهد بود و موارد غیر منطقی بازی مثل شلیکی که ما را نکشت تا مدت‌ها به من حرص خواهد داد!
نظرات